Doe ik. Komt goed. Geen zorgen. Zal ik doen.
Het zijn een beetje de lege woorden die je uitkraamt richting alle vrienden die jou nog één keer een fijne reis wensen.
“Wel weer thuiskomen hè?”
Ja ja.
Misschien ligt het aan mij maar ik ben de week voordat ik weer op een lange reis ga altijd een beetje een zacht gekookt eitje.
Eentje met een onverstoorbaar relaxte façade die – eenmaal doorgeprikt – slechts een omhulsel blijk te zijn voor de drapperige chaos die zich van binnen afspeelt.
WTF, waarom moet ik dit zo nodig doen?
Ik heb godver amper geld gespaard.
Waarom kan ik niet gewoon normaal doen?
Pff…
Ok, fuck it ik ga maar even hardlopen.
Ik WEET toch dat het goed komt?
Ik heb dit vaker gedaan. Ik kan dit. Relax. Het is gewoon omdat onzekerheid altijd spannend is.
Amper ontsnapt aan deze zelfmedelijden, volgen al snel nieuwe golven van druktemakerijen. Het zijn de welbekende “Oh-shit-wacht-momentjes.”
- Oh, shit ik heb nog een reisverzekering nodig.
- Kut, m’n scheermesjes zijn op.
- Wacht, laat ik ook nog even regelen dat ik de eerste nacht ergens kan slapen.
Ok, laat ik even een to-do list maken.
Fijn. Dat lucht ook op.
Laat ik nu even naar de kermis gaan. Bier drinken met m’n maatjes die ik een tijd niet meer ga zien.
Ik zei bier drinken, maar ik bedoelde natuurlijk; laten we onszelf de vernieling in zuipen. Het is immers kermis en ten tweede gaan we elkaar een tijd niet zien. Maar dat zei ik al.
Anyways, bier.
Twee dagen en één epische kater later vind ik een to-do list. Hier en daar staan wat krassen, maar ook nog veel onafgestreepte items. Nu moet ik echt shit gaan regelen.
Kak.
Een mailtje van bol.com
Ze hebben gisteren gemaild dat m’n camera toch niet op tijd geleverd kan worden. Het is nu zaterdag, ik vertrek maandag. Tja, dat gaat ‘m niet meer worden.
Op het dorp blijkt het aanbod aan camera’s ook niet geweldig. Ok, dan betaal ik wel 100 euro meer voor een andere camera. Ik heb toch al niets op m’n rekening.
“Ik zie het jongen, je bent zenuwachtig. Of niet? Ben je er wel klaar voor?” roept moeders die onderuitgezakt zit in de stoel terwijl ik m’n ogen begraaf in m’n laptop.
“Jawel hoor, ga morgen even m’n tas pakken en dan komt alles goed.’
De volgende dag…
“Hey nog ff een bakkie doen voordat je gaat?”
“Ja is goed. Ik moet eerst even m’n tas pakken Ajax kijken. Zie je daarna. Kan niet te lang blijven, ga daarna ook nog even bij iemand anders langs.”
Maandagochtend 8.30
Shit… ik vlieg al over 6 uur.
Even ontbijten. Dan tas pakken.
11:05.
“Hoi verkopen jullie ook ORS?” vraag ik aan de mevrouw van de drogist.
“Ja hoor. Ga je op vakantie?”
“Ja. Ik moet over een uur de bus hebben. Moet m’n tas nog even inpakken.”
“Oh. Ga je ver weg?”
“Ik ga naar Iran.”
“Oh Iran, dat is wel bijzonder. Hoelang ga je”?
“Geen idee, maar eerst maar zorgen dat ik m’n tas op tijd heb gepakt.”
Je hoeft geen gedachtelezer te zijn om te kunnen zien dat die vrouw dacht: “deze vent is niet helemaal goed bij z’n paasei.”
11:55.
“Ok, ik heb alles. Je zei toch dat die bus om 12:10 ging?”
“Nee, 12:00” antwoordt m’n zusje, “maar je wilde toch die bus van 12:30 nemen?”
“Nee dan wordt het toch wel een beetje krap. Let’s go”
12:00.
Zo ik zit. Ik heb de bus gehaald. M’n tas is ingepakt.
Als ik nu iets vergeten ben, dan is dat maar zo. Ik ga dit doen.
Het afscheidscommitee bestaande uit vaders, moeders en zuslief zit naast me. Ik weet dat ik ze niet ga missen. Zo werkt het niet. Ik ben blij als ik ze zie, maar aan missen doe ik niet.
Het zijn gedachten die me vrolijk stemmen.
Het is alsof ik me weer even herinner hoe het is om je nergens druk om te maken.
Zou die andere versie van mezelf zichzelf weer even ontdoen van het stof en tevoorschijn komen voor weer een nieuw mega-avontuur?
Ik weet het niet, maar wat me wel opvalt is dat ik in de bus, op Schiphol, bij de gates en in het vliegtuig één ding merk.
Ik vertel mezelf niet alleen dat het allemaal wel goed komt, ik geloof het ook.
Ja, ik weet het zeker. Die wereldreiziger is weer terug. Klaar om problemen aan te pakken als ze zich voordoen, niet op het moment dat je ze fictief bedenkt.
Verdomme, ik heb je gemist ouwe.
