Embracing Life In Margaret River

Het is 6:15 op een zaterdagochtend en vier opvallend opgewekte hoofdjes in een met ‘cunt’ bekraste auto maken zich op voor een weekendje kamperen in Margaret River.

Onze slaapzakken bedekken de achterbank, de aroma van versie koffie zorgt voor opperbeste stemmingen en door de boxen klinkt John Buttler met “I used to get high for a living” als perfecte soundtrack voor de mooie momenten die komen gaan.

“Hm Hm…”

Margaret River, liefkozend Margaret’s genoemd, wordt beschouwd als één van de mooiste plekjes van Zuid-West Australië.

Niet zo gek.

Je vindt er meer dan 100 wijnmakerijen, een chocoladefabriek en een aantal grotten, maar de echte reden dat je naar Margaret River zou moeten gaan zijn de schitterende kustlijnen.

Ze zijn ruig, onaangetast en golven kunnen hier een hoogte van 6 meter en hoger bereiken. Zes fucking meter, dat is zo’n beetje tot de dakgoot van een gemiddeld rijtjeshuis. Of vier Fiat Panda’s op elkaar gestapeld.

Het weerhoudt de vissers er echter niet van om zich te verankeren aan de rotsen en hun lijnen uit te werpen op zoek naar hun volgende grote vangst.

De surfers zijn er dol op en nemen het risico om opengereten te worden door het onderliggende koraal voor lief.

En wat doen wij?

Wij bekijken het allemaal van een afstandje.

Staand op de met struiken bedekte duinen, turen we in gemeenschappelijke stilte over de zee. Het enige geluid dat je hoort is het geluid van de brekende golven.

“Isn’t it beautiful?” doorbreekt mijn Australische maatje Michelle de stilte. “hm hm..” antwoord ik als woordloze erkenning van de perfectie die dit moment nadert. Uiteraard niet wetend dat het allemaal nog mooier zou worden.

It get’s better

Na een korte picknick is het tijd om over onze slaapplek na te gaan denken.

Sophie, een ander meisje dat mee is op deze roadtrip, bedenkt zich dat een goede vriendin van haar vlakbij woont. Een snel telefoontje wordt uitnodigend beantwoord en drie kwartier later komen we aan bij het huis van Jsea.

Ik waan me even in zo’n speelfilm waarin een gelukkig gezinnetje leeft in een perfect afgelegen huis met alles dat je kunt wensen. Een grote (eindeloze) tuin, een zwembad, meerdere honden en zelfs een badkuip onder een boom. Zoals Michelle zegt, een plek waar je in de ochtend naakt naar buiten wilt lopen om je uit te strekken terwijl je zegt: “hello, beautiful day.”

Who would like to see some kangaroos?

“Who would like to see some kangaroos?” vraagt Jsea nadat we onze spullen gedumpt hebben en ons eerste biertje hebben geopend.

“Yeah sure, shall we go in my car?”

“Haha, no they’re just over the fence in the bush. I’ll take the dogs – they like to chase them.”

Het is een mooi schouwspel.

Een kleine twintig kangoeroes stuiteren vrolijk door een met boomstammen bedekt grasveld terwijl de hond achter ze aan rent. Zonder succes, overigens.

Het mooie van Jsea is dat ze dit schouwspel waarschijnlijk al honderden keren heeft gezien, maar er nog steeds bijzonder veel plezier in heeft.

Ze is de belichaming van wat me al eerder was opgevallen en dat is dat Australiërs weten hoe ze plezier moeten maken met wat moeder natuur ze heeft gegeven. Niet alleen dat, ze zijn ook zeer gastvrij om het te delen en dat zorgt ervoor dat we de volgende dag met een lichte kater nog meer bijzondere plekjes langs de kust gaan bezoeken.

Mini Vakanties

Dit weekend was voor mij niet alleen een aaneenschakeling van mooie momenten en mooie kustlijnen met mooie mensen.

Het was vooral een bevestiging dat geluk niet iets is dat ‘ergens op ons ligt te wachten.’

Het is een bijproduct van jouw keuze om van alles te blijven genieten, de wonderen van elk gegeven moment te ontdekken, dingen te doen waar je enthousiast van wordt en je weekend te gebruiken voor mini-vakanties in plaats van om uit te rusten van werk.

Cheers to that.

 

De Ultieme Reisgids voor Backpacken in Australië